ทายาท ร้อยเล่มกล (E-BOOK มาแล้วจ้า)
เธอกลับมาเพื่อประกาศให้บิดาผู้ให้กำเนิดรู้ว่า เธอคือลูกสาวอีกคนที่ท่านทอดทิ้ง แต่แผนการทวงกอดอุ่นๆจากพ่อ ดันถูกจระเข้ขวางคลองอย่างเขา ขัดขวางทุกวิถีทางเพราะเข้าใจผิดว่าเธอหลงรักพี่ชายแท้ๆของเธอเอง
ผู้เข้าชมรวม
40,558
ผู้เข้าชมเดือนนี้
14
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“พ่อ..”
น้ำเสียงแผ่วเบาเอื้อนเอ่ยคำที่เพิ่งผ่านการพูดประสานเสียงโดยพี่ชายทั้งสองคนอีกครั้งราวกับคนละเมอแต่มันช่างแผ่วเบาเสียจนผู้ที่ถูกเรียกไม่อาจได้ยิน
ใบหน้าหวานหันมองหน้าชายวัยกลางคนผู้มาใหม่สลับไปมากับภาพของบิดาในกรอบรูปสีทองก่อนหน้านี้ราวกับต้องการยืนยันกับตัวเองว่าเธอไม่ได้กำลังฝันอยู่
เรียวขายาวสาวเท้าเข้าหาบุคคลตรงหน้าโดยอัตโนมัติ
ยิ่งเข้าใกล้ก็ยิ่งได้เห็นใบหน้าของเขาชัดมากยิ่งขึ้น ริมฝีปากได้รูปบนใบหน้าเข้มเฉลยให้พฤกษารู้ว่าเธอได้รับสืบทอดมันมาจากใครตั้งแต่กำเนิด
ทั้งจมูกโด่งที่เป็นสันและดวงตาสีน้ำตาลที่น่าหลงใหลราวกับถูกมนต์สะกด ไม่น่าแปลกใจเลยที่พฤกษาจะไม่มีอะไรที่เหมือนแม่เลยนอกจากนิสัยใจคอ
เพราะใบหน้าหวานละมุนถูกถอดแบบมาจากบิดาทั้งสิ้น ซึ่งในความคิดของหญิงสาวเขาดูอบอุ่นและใจดีจนพฤกษาอดชื้นใจขึ้นมาไม่ได้ว่าบิดาผู้ให้กำเนิดคงจะไม่ใจร้ายใจดำกับเธอเหมือนดังพี่ๆทั้งสองเป็นแน่
“เธอเป็นใคร” ชายวัยกลางคนเอ่ยขึ้นเมื่อพฤกษาเดินเข้าไปหาเขาอย่างไม่เกรงกลัว
ซ้ำยังทำหน้าเหมือนกำลังปลาบปลื้มใจกับสิ่งใดอยู่ และยิ่งเมื่อพฤกษาเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าของเขาพร้อมกับรอยยิ้มที่ล่องลอยราวกับคนกำลังเพ้อฝันทำให้เขาไม่พอใจเป็นอย่างมากที่หญิงสาวคราวลูกมาทำกิริยาที่ไม่เหมาะสมต่อหน้าเขา
“หยุดเดี๋ยวนี้”
น้ำเสียงตะคอกตะคั้นปลุกให้หญิงสาวสะดุ้งและรู้สึกตัวว่าเธอกำลังทำในสิ่งที่ไม่เหมาะสม
มือเรียวถูกชักกลับมาแนบข้างลำตัวแทบจะในทันที รอยยิ้มหวานเจื่อนลงทันทีเมื่อเห็นใบหน้าที่ดูอบอุ่นของบิดาเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าถมึงทึงที่จ้องมองเธอด้วยความไม่พอใจ
“ขอโทษค่ะ
หนูไม่ได้ตั้งใจ” พฤกษาเอ่ยเสียงจ๋อยจนคนยืนฟังเงียบๆอย่างธิปกอดรู้สึกสงสารไม่ได้
“คุณพ่อครับ
นี่พฤกษาเธอบอกว่าเธอเป็น..เอ่อ..” ธิปกอ้ำอึ้งด้วยความลังเลว่าเขาควรจะพูดดีมั้ย
เพราะลังเลเหลือเกินว่าสิ่งที่เขาจะพูดอาจนำความไม่สบายใจมาสู่ครอบครัวของเขาโดยตรง
“เป็นลูกสาวอีกคนของคุณพ่อค่ะ”
สายไปสำหรับการตัดสินใจของธิปกเพราะพฤกษาช่วยทำหน้าที่เฉลยความให้อย่างเต็มใจ
“ห๊ะ!!” ทิรติอุทานขึ้นพร้อมกันด้วยเสียงดังเพราะความตกใจกับสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่
“เหลวไหล ฉันมีลูกชายแค่สองคนคือนายธีกับนายเทียน
อย่ามาตลกแถวนี้ฉันไม่ขำด้วยหรอก รีบออกไปเสียก่อนที่ฉันจะโทรแจ้งตำรวจ” วิวิธที่ตั้งสติได้ดีกว่าลูกชายคนโตไม่แสดงอาการตกใจให้พฤกษาได้เห็น
สิ่งที่เขาแสดงออกมามีเพียงความใจดำต่อผู้หญิงตัวเล็กๆตรงหน้า
เขาผลักไสไล่ส่งหญิงสาวในทันทีที่เธอพูดจบ ไม่มีการสืบสาวราวเรื่อง
ไม่มีการถามไถ่หรือแม้แต่จะหยุดคิดไตร่ตรองสักเพียงนิด
“กี้ไม่ไป กี้มาวันนี้เพื่อพูดความจริงทุกอย่างที่พวกคุณต้องรู้
ไม่ได้มาให้ถูกไล่ตะเพิดกลับไปง่ายๆแน่นอน คุณอาจจะจำเราสองคนแม่ลูกไม่ได้
แต่แม่ของกี้จำคุณได้แม่น จำได้จนวินาทีสุดท้ายของชีวิต” หญิงสาวต่อปากต่อคำอย่างไม่ยอมแพ้
ที่ผ่านมาการตามหาบิดาแท้ๆมันช่างยากเย็นนักเพราะฉะนั้นเธอก็จะไม่ยอมให้ทั้งสามคนทำลายโอกาสของเธอลงง่ายๆเช่นกัน
ขอสงวนสิทธิ์ เนื้อหาและข้อความที่ปรากฏในนิยาย ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามมิให้บุคคลใด
ทำซ้ำ คัดลอก ทำสำเนา เผยแพร่ ดัดแปลง ตีพิมพ์ เนื้อหาหรือบทความใดๆ หากผู้ใดละเมิด นำส่วนหนึ่งส่วนใดของ
บทความนี้หรือทั้งหมดไปใช้ โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดีตามที่กฎหมายบัญญัติไว้
สูงสุด
ด้วยรัก
สำเภาแก้ว,พิศเพลิน
อัพเดต*
-มีอิมเมจหนูกี้กับพี่คริสมาให้จิ้นกันแล้วนะเอออ
-มีการเปลี่ยนชื่อเรื่องใหม่นะคะ เพื่อให้สอดคล้องและบ่งบอกถึงเนื้อหาให้มากขึ้นค่ะ
สุดท้ายนี้ ถึงนักอ่านทุกท่าน ไม่ว่าจะเป็นสาวๆที่คอมเม้นให้กำลังใจกันมาตลอด (น่ารักเว่ออ) และนักอ่านเงาทุกท่าน(แค่เข้ามาอ่านก็เป็นปลื้มมมม) ขอขอบคุณสำหรับการติดตามผลงานนะคะ
ผลงานอื่นๆ ของ สำเภาแก้ว ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ สำเภาแก้ว
ความคิดเห็น